Piet Mondriaan, Boerenvrouw met koe, 1898-’99, tekening ingewassen met inkt, collectie Vereniging het Museum Winterswijk.
Deze tekening past heel goed in de collectie van boerentaferelen die Mondriaan vaak tekende en schilderde. Toch is dit geen Achterhoekse boerenvrouw geweest. De tekening is een duidelijke studie naar het schilderij Au Pâturage van Julien Dupré. Vermoedelijk kende Piet dit schilderij echter alleen maar van een zwart-wit reproductie. Het schilderij van Dupré werd tentoongesteld in de Salon de Paris in 1882, en Piet was toen nog maar 10 jaar oud. Ook in de jaren daarna zijn er geen mogelijkheden geweest voor Piet om het schilderij in het echt te bewonderen. Dat het om een zwart-wit reproductie moet gaan weten we omdat de kleuren in Piets versie afwijken van het origineel, vooral die van de kleding van de vrouw. Behalve het verschil in kleur suggereert de afwijkende stijl dat Mondriaan misschien zelfs zijn studie heeft gebaseerd op een studie van iemand anders, in plaats van een reproductie van het origineel.
De afwijkende stijl kan echter ook te wijten zijn aan Mondriaans eigen artistieke tekortkomingen. Zoals beschreven in ons artikel over Schrijvend Meisje was modeltekenen niet Mondriaans sterkste punt. Ook de koe op deze tekening is niet anatomisch correct. Het lichaam lijkt lang te zijn uitgerekt, zoals op de afbeelding te zien is. Hoewel dit dus het resultaat kan zijn van gebrek aan vaardigheden, zou het ook een bewuste keuze geweest kunnen zijn om de dynamiek en spanning in het originele schilderij na te bootsen. De boerenvrouw probeert met man en macht de koe in bedwang te houden. De koe trekt echter zo hard als ze kan in de tegengestelde richting. Door de lengte van de koe uit te rekken versterkt het de beweging van de vrouw en de spanning in het tafereel.
Julien Dupré, Au Pâturage, 1882, olie op canvas, collectie Washington University Art Gallery
