Aan het woord: verhalenverteller Shadi
Sinds begin juli biedt Villa Mondriaan een Perzische en (standaard) Arabische audiotour aan. Verhalenvertellers Darya, Shadi, Nouran en Rawda leggen in de nieuwe audiotour, in het Perzisch en Arabisch, inspirerende en unieke verbindingen tussen hun eigen achtergrond en geschiedenis en de vroege werken van Piet Mondriaan. Vandaag delen wij het bijzondere verhaal van Shadi.
“Als kind zat ik altijd graag op de vensterbank. Ik kende dan ook ieder dak en iedere boom die vanuit het raam van mijn ouderlijk huis te zien was. We woonden in een klein dorp waar ’s ochtends het eerste geluid dat ik hoorde, de haan van de buren was. De liefde voor een bekend uitzicht zie ik terug in de Jacobskerk van Mondriaan. Wat ik hier zo mooi aan vind, is dat je vandaag de dag het uitzicht wat Mondriaan jaren heeft gezien in zijn jeugd nog steeds kan zien. Nu staan er meer huizen, maar er staat zelfs een appelboom in de tuin wat mij een idee geeft van hoe Mondriaan het gezien moet hebben.”
Wat zou Mondriaan er van vinden?
“Mijn vader heeft me wel eens foto’s laten zien van hoe het uitzicht voor ons huis veranderd was. Vroeger stond er alleen een weiland voor het huis, maar door de jaren heen werden er steeds meer huizen gebouwd tot het een woonwijk werd. Ik vraag me af wat Mondriaan zou vinden van het uitzicht en hoe het er nu uit ziet.”
Herinneringen in foto’s
“Mijn ouders vluchtten na de islamitische revolutie weg uit Iran. De tijd waarin zij zijn opgegroeid, heb ik helaas nooit kunnen zien. Het enige idee wat ik heb van hoe Iran vroeger was, is in de foto’s die ze hebben meegenomen. Mondriaan legde de tijd vast in zijn schilderij. Doordat het schilderij bestaat kunnen wij nu door hetzelfde raam naar buiten kijken en inbeelden hoe het er jaren geleden uit heeft gezien. Net als ik die alleen door de foto’s van mijn ouders kan inbeelden hoe hun jeugd was. Mijn wens voor hen is dat ze in hun leven nog een keer de mogelijkheid zullen krijgen om terug te keren naar een vrij Iran.”
Afbeelding: Piet Mondriaan, Gezicht op de Jacobskerk, ca. 1898-1899, Collectie Vereniging Het Museum Winterswijk
Vakhti ke bache boodam kheli doostashtam rooye takhche beshinam. Baraye hamin har derakhte va har poshteboone ke as khoneye pedar madaram mishod deed mishnakhtam. Ma tooye ye dehe koocheek zendegi mikardim ke avalin sedaye ke sobha mishenedim sedaye khooroose hamsaye bood. Oon eshkhe ke be oon manzareh dashtam, hala tooye asare Mondriaan be esme
Jacobskerk mibinam. Chizi ke benazaram kheli gashange, ine ke, oenche ke Mondriaan dorane djavanish dideh, hanoozam mishe tooye asaresh did. Ba tavadjo be in ke khooneha bishtar shodan, hanooz yek derakhte seeb sareh djashe va ien be man ien hesoh mide ke Mondriaan oen moge chi diede bood va che hesi dashte.
Pedaram ye zamani yek aksi be man neshoon dad ke chetor djoloye khooneye ma tagier peyda karde. Gablan djoloye khonamoon vagad yek mazra-e bood. Vali ba gozare zaman, khonehaye zyadi anja sakhte shod ta inke yek mahaleh djadied Shod. Baram djaje soal dare ke Mondriaan radjebe ien namahye djadiede shar chi vekr mikoneh.
Pedar madaram badaz engelabe az Iran be Holland panahande shodan. mote-asavane Zamani ro ke oenha oenda bozorg shodan ro man nemotoonam mojasam konam. Tanha vekre ke man az irane oen moge daram, akshayi hast ke pedar madaram ba khodeshoon awordan. Mondriaan yek borheye zamanihiro toeye asaresh neshoon mide ke mitooniem dagigan as hamoen darichehi be ien manzareh negah koniem va tadjasom koniem ke gozashte che tasvieri dashte. Dorost mesle man ke vagat az tooye aksaye pedar madaram mitoonam modjasam konam ke zamane djavoonie oenha chetor boode. Ien neshoon mide ke Mondriaan chegad gasham mitooneste manzareye oen mogaro be tasvier bekeshe.
Dar akhar arezoo mikonam ke pedar madaram roozi betoonan Iraneh azado tadjrobe konan.