Horizon
Kunstenaar zijn betekent het toepassen van regels. Deze gaan over hoe je het lichaam tekent, welke kleuren je gebruikt of waaruit je compositie bestaat. Ieder landschap heeft een horizon.
Het is aan de bekwame kunstenaar om deze regels te gebruiken en voor zich te laten werken. Piet Mondriaan bleef vaste formules verbuigen en verwerken in zijn kunst. Als analytisch kunstenaar keek hij naar de verhouding tussen zijn kunst en de werkelijkheid, als ook de rol die kunst speelt in de maatschappij. Uiteindelijk wist hij de wereld te vangen in geometrische abstractie.
Mondriaan vond zijn antwoord. Nu, een eeuw later, worden in de tentoonstelling Horizon kunstenaars uitgelicht die een eigen zoektocht houden naar de relatie van kunst met de werkelijkheid en het doel van kunst.
Paul Kooiker laat je veel zien in zijn serie Eggs and Rarities. Het complexe geheel aan onderwerpen beslaat vele fotografische genres. In zijn veelheid is de serie een encyclopedie van het leven. Kooikers foto’s zijn soms herkenbaar en intiem, en soms abstract. Het verhaal bepaal je als kijker zelf.
Rob Birza neemt de tijd en de ruimte in het Arco-paviljoen met zijn Systems in Warped Space. Een rechte lijn mag wel recht lijken, maar wie zegt dat hij dat ook echt is? Stuur je een lijn uit je hoofd recht omhoog de ruimte in, dan zal hij uiteindelijk uitkomen in je achterhoofd. Zo speelt Birza met de illusie van ruimte op het platte vlak van het doek.
Anne Feddema is eigenwijs. Alles, van verpakkingen tot zijn eerdere schilderijen, is voor hem een schilderdoek. Feddema heeft een bijna obsessieve schilderdrift en werkt elke dag aan zijn kunst. Hij vindt abstractie in het oneindige palet van kleuren en zet een eigen, subjectieve weergave van de realiteit voorop.
Richard Hutten omarmt de conventies van design met beide armen met zijn No sign of design-meubels. Ze zijn strak en functioneel, maar niet helemaal zonder humor. Hij neemt architectuur mee in zijn ontwerp of speelt met driedimensionaliteit, wat zorgt voor komisch, maar helder design.
