Piëta

Jan Toorop | Piëta | z.j.

Bernadette Schafraad-Beumers: “Deze prent zat in een “rommeldoos” die ik kreeg na het overlijden van een oom en tante. Het prentje zat in een oerlelijk en beschadigd lijstje en was op een zwart kartonnetje geplakt, met op de achterkant krantenpapier, met naar ik meen het jaartal 1946. Het werkje sprak me erg aan, omdat ik het lijdensverhaal van Christus ken en omdat ik van Jan Toorop houd. Ik vind het liefdevol gemaakt. Daarom heb ik het laten inlijsten. De prent is sinds vijf jaar in mijn bezit en heeft een prachtig plekje gekregen in de hal, onderaan de trap naar boven en ik kijk er elke dag naar.”

—

“Piëta” betekent in het Italiaans zoveel als “compassie” of “realiteit”. Compassie is dan ook precies het gevoel dat bij de kijker opgeroepen dient te worden, wanneer een kunstenaar besluit een “piëta” af te beelden: het moment waarop Maria zich ontfermd over de dode Christus na zijn kruisiging. Hoewel deze prent de titel “Piëta” kent, doet de voorstelling meer aan als de bewening van Christus dan die van de dode Christus op schoot bij Maria. Zoals eerder al werd aangegeven, toont een “piëta” het intieme moment waarop Maria zich ontfermd over de dode Christus. Wanneer er meerdere wenende en rouwende figuren rond Maria en Christus zijn afgebeeld, duidt dit vaak op een bewening van Christus. Bovendien doet de plaatsing van te veel figuren af aan het intieme moment dat toebehoort aan een “piëta”.